پول نقد در شهرهای پرجمعیت چین کم کم در حال ناپدید شدن است. خیلی از توریستهای خارجی گفتهاند که خرید کردن در این کشور بدون نصب اپلیکیشنهایی مثل Alipay یا WeChat Pay بر روی موبایل، به شدت سخت شده و فروشندگان اسکناسهایی که مردم از دستگاههای خودپرداز دریافت کردهاند را قبول نمیکنند.
اما از دیدگاه آمریکاییها شاید این سیستم تفاوت چندانی با سیستم کارت اعتباری نداشته باشد که هزینههای آن بیشتر از سیستم پول نقد نیست. در واقع برای مردم معمولی آمریکا، سیستم بانکی چین تفاوت چندانی با Venmo یا Paypal ندارد و تنها فرق آن فراگیرتر شدن این سیستم است.
اما طبق گفته کنی چن از شرکت Andreessen Horowitz مزایای اصلی انقلاب پولی جدید کشور چین در این است که این سیستم نرم افزاری جدید، تبدیل به پلتفرمی شده که امکان ایجاد مدلهای کسب و کاری جدید را به وجود آورده است.
دیجیتال کردن پرداختها به این روش آن هم با هزینهای پایین امکان پرداختهای کوچک را فراهم کرده و این سیستم به صورت یکپارچه در خیلی از سرویسها ادغام شده و باعث شده فروشندگان بتوانند با استفاده از این اپلیکیشنها خدمات متنوع جدیدی را به مشتریان عرضه نمایند. این امر به بهبود تجربیات ایجاد شده برای کاربران، افزایش وفاداری و تعهد آنها و همچنین ایجاد شبکه ارزش (مجموعههای پیچیدهای از منابع فناوری و اجتماعی است) کمک میکند.
Kuguo یکی از محبوب ترین اپلیکیشنهای موسیقی چینی، سکههایی با نام song coin را بر اساس سطح تعامل کاربران به آنها پاداش میدهد که میتوانند این سکهها را تبدیل به ارز محلی چین یعنی رنمینبی (renminbi) کنند.
شرکت Alibaba با استفاده از سرویس Alipay شرکت Ant Financial و سرویس WeChat Pay شرکت Tencent – که هر دوی آنها با هم در حال حاضر بیش از ۱ میلیارد کاربر دارند – پایه و اساس یک اقتصاد دیجیتال کاملاً جدید را تشکیل داده است. به گفته چن، توسعه دهندگان اپلیکیشنهای آمریکایی در این زمینه عقب ماندهاند چون محصولاتشان امکان ادغام با این مدل جدید را ندارند.
ارتباط این مطلب با خوانندگان سایت ما که به ارزهای رمزپایه و فناوری بلاک چین علاقمند هستند، از این جهت است که میتوان گفت قبل از این، علاقمندان ارزهای رمزپایه از چنین سیستم خدمات پرداخت خرد یکپارچهای استفاده کردهاند. اما آیا کشور چین توانست ثابت کند که برای ایجاد یک «اینترنت ارزش» جدید که توانایی انجام پرداختهای دستگاه به دستگاه را داشته باشد، نیازی به بلاک چین وجود ندارد؟ در پاسخ به این سوال باید گفت بله و خیر!
تحقق رویای ارز رمزپایه در سیستم پرداخت جدید چین
سیستم پرداخت جدید کشور چین یک محدودیت کاملاً مشخص دارد، از این جهت که نمیتوان از آن در خارج از مرزهای این کشور استفاده کرد.
هر چند در حال حاضر برخی شرکتهای آمریکایی سرویسهایی برای توریستهای چینی تهیه کردهاند که بتوانند با اکانت Alipay یا WeChat خودشان در آمریکا خرید کنند، اما بیشترین حجم فعالیتهای این شبکهها در چین صورت میگیرد. به علاوه هر چند Alipay و WeChat در حال تلاش برای ورود به بازارهای جهانی هستند اما امکانات لازم برای انجام این کار را در اختیار ندارند. پس میتوان گفت که در حال حاضر این انقلاب حذف پول نقد تنها در داخل مرزهای کشور چین به وقوع پیوسته است.
دلیل آن هم این است که سیستم پرداخت دیجیتال چین، بر خلاف سیستم ارزهای رمزپایه کاملاً بر اساس سیستم بانکداری چین ساخته شده که تقریبا به صورت انحصاری با پول این کشور کار میکند. پایه و اساس این سیستم شباهتی با بیت کوین یا سایر ارزهای رمزپایه ندارد و بیشتر شبیه Venmo و Paypal است که حسابهای آنها ریشه در سیستم بانکی دارند.
اما تفاوت اصلی این سیستم با سیستمهای قدیمی این است که میزان کارمزدی که بانک برای تراکنشها از فروشندگان چینی دریافت میکند بسیار کمتر از کارمزد سیستمهای آمریکایی است و این باعث شده ارائه دهندگان خدمات پرداخت دیجیتال بتوانند سیستم پرداخت خرد روان تری را بر روی این بستر ایجاد کنند.
نکتهای که در این بین وجود دارد این است که سیستم بانکداری کشور چین بیشتر ابزاری برای سیاستگذاریهای این کشور است. چهار بانک اصلی این کشور که بخش عمدهای از سیستم مالی آن را تشکیل میدهند، همگی تحت مالکلیت دولت هستند. قابلیت سودآوری این بانکها به خصوص میزان بهرهای که از وامها دریافت میکنند در مقایسه با سودی که به سپردههای افراد تعلق می گیرد، به واسطه سیستم پولی فراهم شده که با دقت زیادی طراحی شده است. بانک خلق چین حداکثر میزان سود سپردههای افراد را تعیین میکند – که اغلب اوقات کمتر از حد تورم است – و با اعمال کنترلهایی بر سرمایه افراد طوری عمل میکنند که کم بودن این نرخ بهره را حس نکنند.
به علاوه هر چند Ant Financial و Tencent هر دو مجوزهای مالی و بانکداری خودشان را دارند، اما سود مالی آنها بیشتر به واسطه همان سیاست نرخ بهره پایین سیستم بانکداری چین به دست میآید.
تا به امروز، این چارچوب سیاسی موفق به حفظ سرمایه چینیها شده زیرا در قبال آن مزایای مهمی برای آنها دارد مثل رشد اقتصادی پیوسته و ارائه سرویسهایی مثل سرویسهای شرکتهای Tencent و Alibaba.
اما انتظار میرود که چین، با توجه به تلاشی که برای بین المللی کردن ارز خودش دارد، سخت گیری بر نرخ بهره و کنترل سرمایه را کاهش دهد که همین موضوع میتواند حاشیه سود بانکهای چینی را به شدت کم کند. اگر کشور چین اجازه سرمایه گذاریهای خارجی و خصوصی بزرگ را در بانکها میداد، آیا این نهادها همچنان میتوانستند با این سیستم پرداخت دیجیتال کسب درآمد کنند؟
استفاده از ارزهای رمزپایه توسط سایر کشورها
مهم ترین ویژگی انقلاب پولی چین، منحصر به فرد بودن آن است. دولتهای چندانی توانایی سودآوری از طریق اعمال کنترل سختگیرانه بر سیستم بانکی را ندارند. بعضی کشورها برای رسیدن به این نقطه تلاش کردهاند – مثل آرژانتین و ونزوئلا و همین باعث از بین رفتن اعتماد به ارزهای آنها شده است.
بنابراین اگر سایر کشورها نتوانند سیستم بانکی خودشان را طوری تنظیم کنند که از چنین پلتفرم پرداخت دیجیتالی سود ببرند، از چه راهکار جایگزینی میتوانند استفاده کنند؟
احتمالاً پاسخ این سوال در پروتکلهای مبتنی بر بلاک چین و ارزهای رمزپایه نهفته است و با افزایش رقابتها بر سر ایجاد سکههایی باثبات، ممکن است شاهد ایجاد سیستمی باشیم که بتواند با مدل کشور چین رقابت کند و حتی از آن پیشی گرفته و امکان اجرای تراکنشهای بین مرزی را فراهم کند.
با توجه به این که در حال حاضر مقامات دولت آمریکا با نگرانی شاهد رشد اقتصادی کشور چین هستند، بهتر است به جای راه اندازی جنگهای اقتصادی زیانبار که بیشتر با شرایط صنایع قرن بیستم تناسب داشت، به دنبال راهکارهایی برای رقابت با مدل جدید اینترنت ارزش کشور چین باشند تا امکان توسعه کسب و کارها و ابداعات نو را فراهم کنند.
بنابراین بهتر است دیدگاه خودشان را تغییر داده و بلاک چین و ارزهای رمزپایه را یک فرصت در نظر بگیرند، نه یک تهدید.
منبع: coindesk
دیدگاهتان را بنویسید