کمک دولت‌ها به محبوبیت کریپتوکارنسی

دولت‌ها به محبوبیت کریپتوکارنسی کمک زیادی می‌کنند!

بسیاری از مردم معتقدند که ارزهای رمزنگاری شده هرگز به عنوان یک پول معتبر پذیرفته نخواهند شد زیرا دولت ها می توانند قوانینی را برای ممنوع کردن تبادل آنها تصویب کنند. شعار این گروه این است: “چین ، چین، چین را بخاطر بسپار!” (اشاره به ممنوعیت تجارت بیت کوین در سال 2017 در چین) مشکل این است که این افراد بدبین نسبت به رمزنگاری، عواقب واقعی و عملی و نتایج معکوس چنین تحریم هایی را نادیده می گیرند.

امکان توقف ارزهای رمزنگاری شده توسط دولتها وجود ندارد

دولت ها یا سیاست مدارن هرگز نمی توانند ارزهای رمزنگاری شده را متوقف کنند، علت آن چیست؟ بیایید یک سفر سریع به دور دنیا داشته باشیم تا در این مورد بیشتر بدانیم. می توانیم از پکن شروع کنیم:

در سال 2017 میلادی ، مقامات چینی در جنگ با رمزنگاری تردید نکردند و مستقیما سراغ شاهرگ اصلی رفتند : صرافی های رمزنگاری.

آیا این حرکت موثر بود؟ آنها اینطور فکر می کردند. صرافی ها شرکت هایی رسمی هستند که باید با چهارچوب نظارتی کشورهایی که در آن فعالیت می کنند سازگار باشند. اما در اینجا واقعیت بزرگ و مهمی وجود دارد که مقامات چینی در نظر نگرفته بودند :

مردم برای این که بتوانند ارزهای رمزنگاری شده را بپذیرند و مبادله کنند، نیازی به صرافی ها ندارند. صرافی ها کار را راحت می کنند، اما یک ضرورت نیستند.

در حقیقت، صرافی ها تنها یکی از راه هایی هستند که شما می توانید ارز فیات تحت حمایت دولت خود را با ارز رمزنگاری مبادله کنید. در فضای رمزنگاری، شما می توانید پول خود را به هر کجا که بخواهید انتقال دهید. تراکنش های شما تقریباً بطور کامل خارج از دسترس نظارتی هر کشوری بر روی کره زمین است.

البته این بدان معنا نیست که ارزهای رمزنگاری شده تابع هیچ قانونی نیستند, آنها مجموعه ای از قوانین را دنبال می کنند، با این تفاوت که این قوانین از طرف هیچ مرجع مرکزی صادر نشده اند. تنها قوانینی که بر دفتر کل توزیع شده (Distributed Ledger) یک شبکه بلاک چین اعمال می شود، قوانین اجماع موجود در آن شبکه است، و نه هیچ چیز دیگر.

از دید “کمیسیون بورس و اوراق بهادار ” یا “کمیسیون معاملات آتی کالا “، شاید شبکه های کریپتوکارنسی سازمان هایی خود نظارت کننده، سختگیر، اما بی نظم به نظر برسند.

بنابراین ، اثر خالص “ممنوعیت چین” بر ارزهای رمزنگاری شده چه بود؟

پکن نمی توانست مالکیت دارایی های رمزنگاری را ممنوع کند، حتی ردیابی این که چه کسی در کجا مالک چه چیزی است، تقریباً غیرممکن است. آنها این را فهمیدند، بنابراین، حتی سعی هم نکردند.

شبکه های کریپتوکارنسی با طراحی خاص خود شبکه هایی ناشناس یا حداقل با نام های مستعار هستند، به عبارت دیگر ، اگرچه هر حساب و میزان موجودی آن اطلاعات عمومی است، اما نمی توان مستقیماً مالکیت این حسابها را با هیچ فردی مرتبط کرد.

به هر حال، علی رغم ادامه “ممنوعیت”، چین دیدگاه خود را نسبت به بلاک چین تغییر داده است. هفته گذشته، رئیس جمهور چین “شی جینپینگ” اظهار داشت که چین باید از فرصتی که توسط بلاک چین ایجاد شده است استفاده کند، و این که بلاک چین “در دور بعدی نوآوری های تکنولوژی و تحولات صنعتی نقش مهمی بازی خواهد کرد. و در این هفته، حزب کمونیست چین در پیروی از سخنان رئیس جمهور در حال برداشتن قدم هایی است.

این واقعیت نشان می دهد که شهروندان چینی با وجود این که بیش از دو سال است “ممنوعیت” در کشورشان در حال اجرا است، هنوز در زمینه معامله دارایی های رمزنگاری بسیار فعال هستند.

البته این بدان معنا نیست که ممنوعیت مبادلات هیچ گونه تاثیری ندارد، هرچند تاثیر آن محدود است. در صورت عدم امکان انجام مبادلات مقرر، مردم به سادگی به سایت های تخصصی رسانه های اجتماعی و برنامه های مشابه روی می آورند.

به عنوان مثال وب سایت هایی مانند LocalBitcoins.com – یک بازار مبادلات همتا به همتا – را در نظر بگیرید. این وبسایت ها چهارچوبی برای “توافق درباره شرایط معامله” و “کاهش خطر تقلب و کلاه برداری” فراهم می کنند. در مناطقی که تجارت کریپتوکارنسی رسماً “ممنوع” است، این نوع پلتفرم ها عملا به صرافی های فرابورس (Over-The-Counter) تبدیل می شوند.

به زبان ساده : تنها اثر قابل توجه “ممنوعیت رمزنگاری” تاکنون، هدایت معامله گران به سمت پلتفرم های معاملات فرابورس بوده است.

ممنوعیت های مشابه در کشورهایی مانند ونزوئلا و زیمبابوه نیز تاثیر چندانی بیش از افزایش محبوبیت این پلتفرم ها نداشته اند. آیا دولتها می توانند این پلتفرم ها را هم تعطیل کنند؟ این کار بسیار دشوار است.

طرفین معامله یکدیگر را در هر جایی – یک کافه، خارج از یک بانک، روی یک نیمکت پارک – ملاقات می کنند، در مورد شرایط معامله توافق می کنند، بخش فیات تجارت (انتقال پول عادی) انجام می شود، و به محض این که خریدار ارز فیات را از طریق انتقال بانکی (یا حتی به صورت نقدی) انتقال داد، فروشنده ارز رمزنگاری را آزاد می کند. علاوه بر این، برای امنیت بیشتر ، هم ارز فیات و هم ارز رمزپایه را می توان تحت یک قرارداد هوشمند در یک حساب تضمینی (escrow account) قفل کرد.

انجام تجارت رمزنگاری به معنای واقعی کلمه در خیابان

آیا این امکان پذیر است؟ بله، تجربه ثابت کرده است که این معاملات فرابورس بدون هیچ مشکلی قابل انجام هستند.

اما هنگامی که مقامات تلاش می کنند تا اهداف خود را به هر قیمتی عملی سازند، به اقدامات سختگیرانه و غیرمنصفانه متوسل می شوند. این امر ما را به توقفگاه بعدی سفرمان می برد:

آرژانتین، جایی که دولت مالیات عظیم 33 درصدی را بر معاملات بین المللی تحمیل کرده است. همین چند روز پیش بود که آرژانتین خرید و فروش ارزهای رمزنگاری شده را با کارتهای اعتباری ممنوع اعلام کرد. ولی آیا این ممنوعیت تاثیری در میزان خرید و فروش میگذارد؟

این بدان معناست که هر زمان شما می خواهید از سیستم بانکی برای انتقال پول خود به خارج از کشور استفاده کنید، دولت تقریباً یک سوم این مبلغ را برمی دارد. شاید بخواهید از یک شرکت هواپیمایی خارجی به صورت آنلاین بلیط هواپیما خریداری کنید، یا آخرین مدل تلفن هوشمندی را که هنوز در فروشگاه های داخل کشور ارائه نشده است خریداری کنید، مهم نیست، اگر پول آرژانتین را در معاملات استفاده کنید، شما باید 33 درصد مالیات پرداخت کنید.

یا ، مشکلات تاجران را در نظر بگیرید …برای کسانی که با شرکتهایی خارج از آرژانتین تجارت می کنند، 33 درصد مالیات برابر با مصادره ای عظیم است. همه نا امیدانه منتظرند که این وضعیت به زودی تمام شود.

تنها راه حل برای این افراد انتقال بیت کوین یا سایر ارزهای رمزپایه به جای ارز فیات است که دستیابی به آنها کار مشکلی نیست، هم افراد و هم صرافی ها برای تهیه ارزهای رمزپایه در دسترس هستند.

فروشندگان ارزهای رمزپایه به مشتریان خود این امکان را می دهند که با دور زدن سیستم بانکی، پول خود را از کشور خارج کنند. به جای پرداخت مالیات ظالمانه 33 درصد به دولت، مشتریان خوشحال می شوند که مبلغ کمتری به عنوان سود به فروشنده پرداخت کنند.

این یک تغییر بزرگ نسبت به چند سال پیش است که “قدرت کنترل سرمایه” در دست دولت ها بود! در آن زمان، دولت ها می توانستند فروشندگان بازار سیاه را دستگیر و زندانی کنند، یا مانع عبور آنها از مرز شوند، و کنترل ها اغلب مؤثر بودند. اما حالا، در عصر رمزنگاری، اوضاع کاملا تغییر کرده است.

بنابراین، مهم نیست که دولت ها چه کاری انجام می دهند یا انجام نمی دهند، می بینید که دارایی های رمزپایه مانند بیت کوین تنها فرصتی است که شهروندان در این کشورها برای محافظت از ثروت خود دارند.

و در نهایت، دولت ها با اجرای ممنوعیت ها یا کنترل های سختگیرانه تنها به افزایش آگاهی از ارزهای رمزنگاری شده کمک می کنند و رمزنگاری و دنیای کریپتوکارنسی را محبوب تر می کنند. با تشکر از دولتها به خاطر تبلیغات.

منبع کریپتونیوز

دولت‌ها به محبوبیت کریپتوکارنسی کمک زیادی می‌کنند!

مطالب بیشتر